Caldo Verde is het nationale gerecht van Portugal. Ieder Portugese familie heeft zo z’n eigen recept voor deze soep. Je maakt het met aardappel en couve galega, een kool die lijkt op boerenkool. ’s Ochtends ontmoeten we Amalia, de moeder van onze locatiemanager Daniel. Amalia komt uit deze streek en kan koken als de beste. We gaan met haar naar de moestuin en halen cauve galega voor onze Caldo Verde. In Alpedrinha waar Amalia vandaan komt zet Wim de foodtruck neer om voor haar en het dorp te koken. Amalia vertelt Wim hoe zij de soep maakt en Wim maakt er een eigen versie van. Hij laat de groenten lekker knapperig en gebruikt onze aardappelblokjes. Amalia vindt het zo lekker dat ze Wim zegt het voortaan ook zo te gaan maken. In Nederland is cauve galega lastig te vinden maar je kunt ‘m heel goed vervangen door boerenkool of cavolo nero. Wim maakt er nog een heerlijk rozemarijnbrood bij met chilipartjes. Zeer de moeite waard!

Pastéis de nata is één van de bekendste lekkernijen uit de Portugese keuken. Dit verrukkelijke ‘gebakje’ is ongekend populair. We gaan in Peniche op bezoek bij Alberto Cruz van Pastelarias Roma, hij runt de bakkerij samen met zijn gezin en vader. Deze man straalt zoveel passie uit en wil ons alles laten zien en vooral laten proeven. Nou vinden wij dat niet heel erg want het ziet er allemaal even lekker uit. Alberto vertelt Wim het geheim achter een goede pastéis de nata. Belangrijk in elk geval is dat je ‘m zo heet mogelijk bakt. Alberto doet dat zelfs op 300 graden. Met alles wat Wim in de ochtend van Alberto heeft geleerd gaat hij ’s middags aan de slag in het historische stadje Obidos. Hij maakt een hele speciale versie van de pastéis de nata namelijk een variant met zoete aardappel. De Portugezen schrikken er een beetje van. Maar waar citroen een fris accent geeft, zorgt de zoete aardappel voor een extra volle smaak. Zelfs de kenners aan tafel vinden ‘m heerlijk: “Different but very good”. Echt het proberen waard!

In Rio Maior liggen zoutpannen maar er is geen zee, klinkt best gek. We bezoeken Loja do Sal van de familie Lopes voor 150 jaar geschiedenis! Het zout is afkomstig uit een put die gevoed wordt door zout uit een eeuwenoude steenzoutafzetting. Hierdoor is het water maar liefst 7 keer zouter dan zeewater.

Luis en João staan al op Wim te wachten als hij met de foodtruck aankomt rijden. Ze laten hem de zoutvlakten zien en leggen uit waar het zout vandaan komt. Wim mag zelf zoutscheppen en maakt zijn eigen zoutmelange. Hij maakt voor de familie een heerlijk gerecht met het zout van Loja do Sal; geroosterde courgette met kruiden-zoutrub en venkelpuree. Zo jammer dat we weer door moesten want wat was dit gezellig!

Piri piri is een pittig pepertje afkomstig uit Portugal. We halen het op de markt en later als we aan het koken zijn komt ook Pedro, hij verbouwt piri piri en neemt zelfs drie soorten voor Wim mee.

Wim kookt op een droomlocatie aan de Praia da Almagreira, gelegen ten noorden van Baleal. Een immense kustlijn met prachtige rode kliffen. Het is hier ongelooflijk mooi en je kunt er fantastisch surfen. Wim zet er de buurttafel neer om de perfecte kip piri piri te maken op een klif. Kan het mooier? Weer een topavond!

Bij Cortinha Velha wordt de enige Alvarinho wijnazijn ter wereld gemaakt. Alvarinho
is een druivensoort waarmee ‘vinho verde’ wordt gemaakt. Zo krijg je dus ook groene
wijnazijn. We ontmoeten Sara zij is de 5e generatie van de familie en vertelt vol passie
over het maken van de azijn. De azijn wordt volgens oude Franse traditie gemaakt
waarbij de vaten niet volledig worden geleegd zodat het restant de nieuw te maken
azijn weer opgang helpt. Het hele proces wordt met de hand gedaan.
Bij de boerderij van Sara kookt Wim een heerlijk gerecht met de wijnazijn van het huis.
De familie van Sara geniet van Wims spareribs met pickled groenten en paprikapuree.

Als zij allemaal gegeten hebben heeft de moeder van Sara nog op ons gerekend.
We mogen niet weg zonder plaats te nemen en te genieten van haar geweldige
kookkunsten. Ze heeft maar liefst drie dagen voor ons in de keuken gestaan. Wat een
fantastische dag!

Queijo de Serra is de koning onder de Portugese kazen en die gaan we vandaag halen bij Terese en haar dochter Catarina Faisca. De schapenkaas wordt al eeuwen ambachtelijk van rauwe melk gemaakt door herders in de bergen van Serra da Esterela. De kaas is heel zacht, haast smeerbaar en heeft een vrij uitgesproken smaak. Catarina maakt de kaas helemaal met de hand en laat Wim er ook één maken (ziet er toch wat minder uit).

’S avonds maakt Wim aan de rivier in Castelo Novo een heerlijk gerecht op de Ofyr: gevulde röstirondjes met Queijo da Serra en kalkoen. Catarina is er ook gezellig bij en helpt Wim met het vullen van de röstirondjes met haar kaas. Je kunt Queijo de Serra ook in Nederland vinden, lukt het niet dat is brie of camembert een prima alternatief.

We zijn dol op Peniche en zijn er precies op het moment dat er een lokaal feest is
waar Patricia Borges Caldeirada maakt voor meer dan 200 gasten. Patricia is zo
gastvrij, ondanks de drukte, alle tijd te nemen om Wim te laten zien hoe je een goede
caldeirada maakt. Caldeirada is een visstoofpot met aardappel en bevat minimaal drie
vissoorten. Cruciaal voor een goede caldeirada is de lever van kabeljauw en Patricia
laat zien dat je ‘m in lagen opbouwt.

Wim stapt helemaal geïnspireerd door Patricia en haar team weer in de foodtruck en
stopt op een prachtige plek: Papoa bij Peniche, om daar aan het water zelf caldeirada
te maken voor zijn gasten. En weet je wat nou zo leuk is, ze fluisteren in Wims oor
dat ze het lekkerder vinden dan de caldeirada die ze normaal eten. Dat komt omdat
de chilipartjes wat extra pit geven en een lekkere bite. Wat was het weer gezellig aan
tafel met speciale gasten van de gemeente Peniche.

Peniche is een geweldige plaats aan de kust van Portugal. Als je van surfen houdt
is dit de plek waar je zijn moet. Wat is het hier ongelooflijk mooi en wat worden we
gastvrij ontvangen.

De sardines van Peniche staan bekend als de beste sardines van Portugal. Het seizoen
is maar kort van juni tot augustus. We brengen een bezoek aan de haven op het
moment dat de boten terugkomen met verse sardines. Het gaat er hier lekker ruig aan
toe. Luis Santana heeft voor Wim de sardines die hij nodig heeft voor zijn gerecht.

Bij de plezierhaven in Peniche zet Wim zijn foodtruck neer en maakt hij sardines
in escabeche met tomatentaart met een bodem van rösti. Zijn gasten vinden het
ontzettend lekker en willen het recept.

Koffiedrinken hoort bij het dagelijkse leven, de cultuur en de geschiedenis van
Portugal. Op elke straathoek vind je wel een koffiebar of pastelaria waar je dag begint
met koffie. Flor de Selva is een kleine koffiebranderij midden in Lissabon en een echt
familiebedrijf waar de koffie 100% natuurlijk is. Jorge Monteiro en zijn zoon Francisco
maken koffie met het karakter van de Portugese koffie uit de vijftiger jaren. Er wordt
nog hout gestookt. Als je in de buurt bent, ga er echt langs. Ze zijn zo vriendelijk en
gastvrij en je koopt er de lekkerste koffie voor thuis.

De foodtruck past net in het smalle straatje tegenover de koffiebranderij. Wim
maakt er een heerlijk gerecht met de koffie van Jorge en Francisco. Hij maakt ‘Bife
com molho de café’ met aardappelkroketjes. Wat een heerlijke avond zo midden in
Lissabon.

Bij tempura denk je misschien niet gelijk aan Portugal, maar wist je dat het daar
oorspronkelijk vandaan komt? Waarschijnlijk hebben Portugese missionarissen dit
recept ooit geïntroduceerd in Japan. In Portugal zijn ze dol op tempura van snijbonen.
Ze noemen ze Peixinhos da horta oftewel visjes uit de tuin. Ze maken ook tempura
van andere groenten en garnalen. Gelukkig zijn er volop verse snijbonen als wij er
zijn. Wim haalt ze bij de groentewinkel van Cristina in Monção. Zij vertelt hem dat de
tempura is ontstaan op de Portugese schepen, om het bederven tegen te gaan. Voor
haar is tempura van snijbonen echt favoriet.

Aan de rivier Minho in Monção laat Wim zijn gasten genieten van zijn huisgemaakte
tempura van garnalen en groenten met een heerlijke knoflookdressing. Ze vinden de
tempura heerlijk! Wims geheim? Hij gebruikt rösti in het beslag en dat maakt het zo
heerlijk knapperig.

Adega cooperativa do Fundão is in 1949 opgestart door een dertigtal wijnboeren.
Tegenwoordig zijn er 600 boeren aangesloten. Wat zo bijzonder is aan de wijn van
deze coöperatie is dat de druivenranken vaak ouder dan 70 jaar zijn en het meestal
zonder irrigatiesysteem moeten doen. De ranken hebben daardoor diepere wortels
en dat geeft samen met de leeftijd van de ranken meer karakter aan de wijn. Oude
wijnranken brengen doorgaans minder op dan jonge maar dat hebben ze er hier
graag voor over. Het gebouw van de coöperatie is zo hoog omdat de winters heel
koud zijn en het zomers soms wel boven de 40 graden komt. Door de hoogte blijft de
temperatuur constant op 20 graden en dat is belangrijk voor de wijn.
Voor de witte wijn worden typische druiven uit de steek gebruikt: Siria, Fonte cal en
Arinto en voor de rode wijn de soorten: Tinta roriz, Arinto en Jaen.
Wijnmaker Ricardo ontvangt Wim en laat ‘m natuurlijk ook proeven. Wat een wijn!
Om Ricardo en zijn collega’s te bedanken voor de hartelijke ontvangst maakt Wim
een heerlijk gerecht met de wijn van Ricardo in de wijngaarde vlakbij de coöperatie:
Gepocheerde peer met wijn, beenham en selderijgratins.

Ben je nieuwsgierig naar de wijn van Fundão? Je kunt de wijn ook in Nederland
bestellen bij Taste of Portugal van Daniël, onze locatiemanager van deze tour.

De kersen van Fundão zijn wereldberoemd en het zwarte goud van deze regio! Het
gaat om de soort Saco, een exclusief en beschermd Portugees ras. Het gebied is
zeer uitgestrekt, je ziet kilometerslang kersen. Je weet niet wat je ziet als ze vol in de
bloesem staan.

De kersen zijn zo lekker vanwege het klimaat: heel warm in de zomer en best koud in
de winter. Wim ontmoet Ana een geweldig vrouw, vol humor en doorzettingsvermogen.
Ze is, wat ze zelf noemt, een kleine boer met 5 hectare grond en kan amper
rondkomen van de kersenteelt. Ze doet het echt uit liefde en om de familietraditie in
ere te houden. Bovendien is het een fantastische werkplek, zo midden in de natuur.