Jamie Oliver noemt ze de beste gamba’s ter wereld. De gamba’s van Sóller zijn dan ook een bijzonderheid. Ze blijven maar 12 uur rood, dus je moet ze echt heel vers bereiden. Om ze direct van de boot te mogen halen krijgen we hulp van Ogi van restaurant Villa Luisa in Port de Sóller. Hij mag als een van de weinigen de gamba’s direct bij de vissersboot afhalen. Het dreigde bijna te mislukken want we stonden eerst bij de verkeerde kade, maar we vinden Ogi net op tijd.

Daarna reden we naar een droomlocatie om te koken, bij de vuurtoren van Port de Sóller met uitzicht op de prachtige haven. En we hadden leuke gasten! Drie families die vroeger vaak een weekend bij de vuurtoren verbleven en nu prachtige herinneringen ophalen. Er werd zelfs gedanst. Wat een plezier.

Wim maakte Gamba’s al vino blanco met kruidenaioli, salade en röstirondjes. En wat doen de röstirondjes het ook weer goed bij onze gasten.

Tap de Cortí is een pepersoort die alleen op Mallorca voorkomt. Het is een uniek zoetpittig pepertje dat verantwoordelijk is voor de kleur, smaak en geur van veel typisch Mallorcaanse gerechten. Damià maakt niet alleen sobrasada maar verbouwt ook z’n eigen Tap de Corti. Hij laat Wim zien hoe ze verbouwd, gedroogd en uiteindelijk tot poeder vermalen worden.

Daarna reden we naar S’Illot bij Alcudia waar Wim op een prachtige plek aan zee gekookt heeft voor een speciaal gezelschap. De burgemeester, de consul, mensen van het Spaanse Ministerie van Toerisme, Nederlandse gasten die al jaren op Mallorca wonen; een mooie mix van mensen.

Terwijl de zon langzaam onderging in de zee, maakte Wim geroosterde paprika’s met Ibérico ham, aardappelkrokantjes en romescosaus en een vegan variant voor één van onze gasten. Het werd weer een geweldige avond, hoe kan het ook anders met zoveel leuke mensen, een prachtige locatie en heerlijk eten.

Een Mallorquin grijpt ongeveer elke gelegenheid aan om sobrasada te gebruiken in de keuken. Het wordt vaak op brood gesmeerd maar gaat ook op een pizza, in een pasta, in een ensaïmada of in een vleesgerecht. Sobrasada is er in allerlei soorten, van pittig tot zoet. Wim ging voor de beste sobrasada op bezoek bij Damià Nicolau van Can Not in Porreres. Hij vertelde dat er drie dingen van belang zijn voor een goede sobrasada; het voedsel dat het varken krijgt, de Tap de Cortí (een speciaal pepertje) en de combinatie van warme dagen en koude nachten. Damià maakt zijn sobrasada met 100% natuurlijke ingrediënten en toch is de sobrasada na opening nog een jaar houdbaar. Dat komt door de conserverende werking van de Tap de Cortí.

Wim zette daarna zijn foodtruck neer in het hart van het dorpje Binissalem waar we met onze tafel perfect pasten tussen alle volle terrassen op een gezellig plein. Iedereen hielp, we kregen stroom van de buren, bewoners van het plein schoven spontaan aan tafel aan. Er waren Nederlanders die in de buurt wonen. Het werd één grote gezelligheid. Wim maakte een ongelooflijk lekker gerecht. Kalkoenfilet gevuld met sobrasada, honing en een dakje van rösti. En die sobrasada? Die maak je heel gemakkelijk zelf.

Overal in en rond Sóller zie je bomen vol citroenen en sinaasappels. Door het microklimaat zijn ze er extra zoet en sappig. Wim ging op bezoek bij Jaime Arbona van Finca Ca’s Sant. Het hele team viel stil toen we bij de finca aankwamen, het is er zo ontzettend mooi! Jaime is de 37ste generatie, zijn familie woont al 800 jaar op deze plek. Ze hebben 700 sinaasappelbomen en 4 citroenbomen. In september zijn er geen sinaasappels dus plukte Wim er citroenen. Die zijn hier super sappig.

Op de terugweg naar de vuurtoren van Port de Sóller droomden we allemaal van een verblijf in deze finca. Met de citroenen maakte Wim varkensgebraad met rösti en abrikoos. Echt de moeite waard!

Wat was dit weer een mooie dag! Gamba’s eten, citroenen plukken, de vuurtoren…Sóller heeft zoveel te bieden.

Het is of je zo een sprookje binnenloopt bij Fornet de La Soca in Palma, je blijft om je heen kijken. Uit deze piepkleine bakkerij komen de mooiste creaties. Tomeu Arbona heeft er z’n levenswerk van gemaakt om oude, authentiek Mallorcaanse recepten in ere te herstellen. Met oneindige liefde voor het eiland runnen hij en z’n vrouw Maria José deze prachtige bakkerij waar Wim ’s ochtends in alle vroegte mee mocht kijken hoe de ensaïmadas en nog veel meer heerlijkheden werden gemaakt. We mochten niet vertrekken voor we een heerlijk ontbijt hadden genoten. ’s Avonds waren we te gast bij Finca Bellveure van de familie Marques y Pons. Een prachtige locatie met een adembenemend uitzicht over het dorp Binissalem. Deze lieve mensen stelden hun finca voor ons beschikbaar. Ze maken daar ook geweldige Mallorcaanse serveerplanken, daar hebben we er natuurlijk ook gelijk een paar van meegenomen.

Tomeu heeft er samen met Wim een feestelijke maaltijd gemaakt voor zijn vrienden en de familie. Vroeger werd deze ‘aguiat dolç’ met ‘ensaïmada de patata’ gegeten op feestdagen. Wij mochten ook proeven en daar hebben we van genoten! Echt de moeite waard om te maken, al is het even een werk.

Het werd weer een mooie avond met prachtige verhalen en twee hele bijzondere families. Wat een gastvrijheid en wat een liefde voor dit mooie eiland.

Tomàtiga de Ramallet is een heel speciale tomaatsoort die in Mallorca traditioneel in strengen op een donkere plaats worden opgehangen. Zo kun je er de hele winter van genieten. Het ras heeft een bijzondere smaak en aroma. Heel bekend op Mallorca is de ‘pamboli’, kort voor ‘pa amb oli’: een snee brood met fijngewreven tomaat en olijfolie.

Na zijn bezoek aan Tomàtiga de Ramallet kweker Rafel reed Wim door naar ons verblijf Finca Son Penyaflor in Alaró. Een prachtige locatie met op de achtergrond bergketen Serra de Tramuntana. Daar kookte Wim voor een bont gezelschap aan gasten.

Hij maakte muskaatpompoen gevuld met Spaanse kip en zoete aardappel. Paul van het cateringteam had nogal een grote pompoen voor Wim meegenomen van de Mercat dus het was een hele klus om alles op tijd klaar te krijgen. Maar het lukte! En wat zag het er prachtig uit. Met dit recept steel je echt de show!

De amandelen op Mallorca hebben het zwaar. Er heerst een ziekte waardoor veel oude bomen ter ziele zijn gegaan. Gelukkig worden er ook weer veel aangeplant want de vraag naar amandelen wordt steeds groter. En als je in februari op het eiland bent, dan kun je genieten van de mooie witte bloesem van deze bomen.
Ook voor de amandelen gingen we naar Finca Biniagual, omdat ze staan voor traditionele Mallorcaanse landbouw, waar duurzaamheid en biodiversiteit belangrijk zijn. Door het klimaat en de luchtvochtigheid zijn amandelen hier zoeter van smaak. Met een voorraad amandelen gingen we op weg naar een prachtige locatie waar we tussen eeuwenoude olijfbomen de foodtruck en de tafel neerzetten. Wim maakte kipfilet met amandelsaus en gratins met geroosterde tomaatjes en olijven. Om je vingers bij op te eten!

En wat hadden we weer erg leuke gasten aan tafel! Nederlanders die al jaren op Mallorca wonen en prachtige verhalen hebben, we raakten niet uitgepraat.

Matthieu Pichenot ontvangt Wim op de wijngaarde en vertelt Wim er alles over. Ze zitten net midden in de oogst en dat was heel mooi om te zien. Het plukken en selecteren gebeurt met de hand zodat er direct een selectie gemaakt kan worden en alleen de beste druiven worden gebruikt. Rond 1960 waren de druiven hier bijna verdwenen door een ziekte. Uiteindelijk zijn de typisch Mallorcaanse druivensoorten: Manto Negro en Prensal blanc weer helemaal terug.

Als we na de wijntour, de foodtruck midden in het dorp hebben neergezet en de lange tafel hebben gedekt stromen langzaam onze gasten toe. Sara, Matthieu en zijn vrouw eten ook met ons mee. We hebben ook nog gasten uit Nederland die op vakantie zijn. Speciale gast Bjorn van der Toorn, met meerdere restaurants op het eiland, hielp Wim met de bereiding van de albóndigas. Wim maakte namelijk albóndigas al vino tinto, worteltjes met sinaasappel en röstirondjes. Lekker!

Wat was dit een leuke avond en wat een heerlijke wijn! We wilden eigenlijk niet naar huis.

Biel Coll en Pau Queralt zijn al van kleins af aan vrienden en dol op de natuur en komen uit het dorp Alaró. Ze zijn met vallen en opstaan gegroeid en door het hele dorp geholpen. Iedere keer als er ergens een bijennest ontdekt werd, werd niet de brandweer maar werden zij gebeld. Inmiddels hebben ze zo’n 500 kasten.
Onze hele crew, inclusief Wim, had nog nooit iets met bijen gedaan dus het was een heel avontuur. Allemaal een pak aan, helemaal dicht geplakt. Je zag de mannen toch wat zenuwachtig worden.
De kasten worden regelmatig verplaatst, zodat de bijen altijd voldoende bloemen hebben. Bijen blijven namelijk tot 3 km rondom de kast zwermen en hebben zo’n 4,5 miljoen bloemen nodig voor 1 potje honing van 500 gram.

Als je vijgen zegt, dan zeg je Montserrat Pons. Deze man weet alles van vijgen! Schreef boeken, spreekt op congressen en heeft meer dan 1.300 soorten bij zijn Finca staan.

Van origine is hij apotheker en weet zelfs koffie van vijgen te maken. We werden warm onthaald door Montserrat en zijn 21 jaar oude hond. In een golfkarretje reed hij met Wim langs z’n vijgen populatie en kwamen de verhalen los. Hij heeft zelfs vijgensoorten uit Tsjernobyl, van voor de ramp, waarvan hij hoopt ze ooit terug te geven.

De olijfgaarde van Joan Mirrales is nog maar 15 jaar oud maar geeft fantastische olijfolie. We werden hartelijk ontvangen door Joan en Patricia met een fantastisch ontbijt. Wat een lieve mensen! Het was ons eerste bezoek en dat ging gelijk gepaard met pech aan de foodtruck. Gelukkig waren we vlakbij Finca Treurer en heeft Joan ervoor gezorgd dat de foodtruck direct gemaakt werd.

Joan gaf Wim een rondleiding en vertelde met veel passie over zijn Arbequina olijven. Het begon ook nog flink te regenen dus de eerste dag was flink aanpassen. Uiteindelijk hadden we fantastische mensen uit het dorp te gast, van de plaatselijke bakker, de bloemist tot en met de wijnmaker.